Sunrise Avenue - Out Of Style!

 Sunrise Avenue benim için pop müziğin Pink Martini'si gibiydi. Nasıl Pink Martini bir albümü içinde bossa nova, latin jazz, soul jazz vb. türlerinde farklı farklı şarkılara imza atıyorsa, Sunrise Avenue'da öyle, versatil bir pop albümü sunuyordu bizlere. Buraya kadar bir sorunum yok, aynı yapısını az da olsa korumuş; ancak sorun biraz daha derine indiğimizde başlıyor.

01. Hollywood Hills
02. Damn Silence

03. Somebody Help Me

04. I Don't Dance

05. I Gotta Go

06. Stormy End

07. Kiss Goodbye

08. Sex & Cigarettes

09. The Right One

10. Out Of Tune

11. Angels On A Rampage

12. Sweet Symphony

13. What I Like About You - non album track

 Albüme açılışı yapan Hollywood Hills, listelerde üst sıralarda yer edinmiş bir single olmasına rağmen, dinlenebilirliği o kadar da yüksek olmayan bir parça. Akılda kalıcı, tatlı, 80'ler etkili melodilerle giriş yapan şarkı, alışıldıktan sonra güzel gelecek şarkılar gibi. Neyleyim ben öyle pop şarkısını demek gayet mümkündür, hak veririm.

 Damn Silence ile hoş melodiler arasında gezerken nakarat sonlarındaki atonal melodilere anlam verebilmek mümkün değil. Albümün çürük elmalarından.

 Özlenen Sunrise Avenue tadını, piyanoyla yaptığı sakin girişiyle Somebody Help Me veriyor. Davulların yapaylığı şarkıya ket vuruyor, ancak nakaratlarda giren akustik davullar şarkıya az da olsa can katıyor. Albümde dinlenebilir şarkılar olduğu umudunu aşılamaktan başka bir işlevi yok.

 I Don't Dance ile yine 80'lere, Eurythmics'lere, Dead Or Alive'lara gidiyorsunuz. Ancak nakarata geldiğinizde kendinizi Kral TV'de bulmanız pek mümkün. 

 Punky bir riffle giriş yapan I Gotta Go, verse kısımlarında size hoş bir şarkı olacağı izlenimini verse de nakaratla arasındaki kopukluk incideki mantık hatalarını aratacak gibi.

 Albümde "oh be özlemişim bunu" dedirtecek tadı veren bir şarkıya, Stormy End'e, geldiğinizde birkaç kez tekrar etmemeye dikkat edin yoksa albümdeki diğer şarkıları dinleme fırsatı bırakacak gibi değil.

 Stormy End ile özlettiği o tadı veren, kendine has melodik balladlarını aratan grup, Kiss Goodbye ile özlemi gidermeye devam ediyor. Şarkının ortalarına doğru artan enstrüman çeşitliliği şarkıyı tatlı bir resitale çeviriyor. Sonundaki gitar solosu ise hoş bir süpriz.

 I Gotta Go'daki punky havanın biraz daha düşük tempolu hali Sex & Cigarettes için geçerli sayılabilir. Stormy End ve Kiss Goodbye gibi iki hoş şarkının ardından gelmesi sakat olan bir şarkı.

 Nedense, bunca şarkının arasından böyle birşey çıkmasına ihtimal vermediğim için midir, şaşırtıcı gelen bir arpejle giriş yapan The Right One, drum machine'lerin girişiyle azıcık hayal kırıklığına uğratsa da drum-kit'e geçildiğinde şarkının havası olumlu yönde değişiyor. Hoş bir şarkı ve albümdeki iyilerden birisi.

 Arkasından gayet ağır rifflerle giren Out Of Tune, şarkının nakaratta bu ağır riffi grubun pop sound'ıyla birleştirmeye çalışmasıyla adı gibi "out of tune" olmuş. 

 Hâlâ son umutlar varken, Angels On A Rampage, "filler" denecek kadar boş bir performansla giriş yapsa da, kendini toparlıyor ve ikinci şansı hak eden şarkılar arasında yerini alıyor. Ardından gelen Sweet Symphony ve What I Like About You'nun bir yenilik barındırmayışı da üzücü ayrıntılar arasında. 

Genel değerlendirme:

 Albüm, beni tekrar Sunrise Avenue ile buluşturduğu için memnunum. Ama içinden iki-üç şarkı seçilip dinlenebilecek cinsten. Çoğu şarkıda nakarat ve versleler arasında uyumsuzluklar göze çarpıyor, şarkıların sıradanlıkları da cabası.

Not: 4,5 / 10