Amos Lee - Mission Bell!

 Ömrüm boyunca ilk defa dinlediğim bu sanatçıyı, artık Amos Reyiz diye anacak bir hale getirdi beni bu Mission Bell albümü. 2011'in başlarında çıkan, sevdiğim sanatçıların pek çoğunu barındıran Blue Note Records imzalı bu albüm U.S Billboard 200 ve U.S Billboard Top Rock Albums sırasında 1. sıraya yerleşmeyi başardı.

 Amos Lee'yi kısaca tanımlamam gerekirse, sesi Phil Collins ve John Mayer arasında olan, akustik gitar ağırlıklı ve arada onlarla uyumlu piyano gibi çalgıları kullanan, easy-listening denebilecek, herkesin müzik zevkine hitap edebilecek bir müzisyen abimiz. 

Playliste bakacak olursak:

1. El Camino
2. Windows Are Rolled Down
3. Violin (featuring Sam Beam)
4. Flower
5. Stay With Me (featuring Priscilla Ahn)
6. Out Of The Cold (featuring Pieta Brown)
7. Jesus (featuring James Gadson)
8. Hello Again
9. Learned A Lot
10. Cup Of Sorrow
11. Clear Blue Eyes (featuring Lucinda Williams)
12. Behind Me Now / El Camino Reprise (featuring Willie Nelson)

 El Camino tatlı arpejleri, sakin davulları ve nadir duyulan piyanolarıyla albüme iyi bir şekilde karşılıyor sizi. Windows Are Rolled Down ile tempoyu biraz yükseltseniz de ilk şarkıda oluşan burukluk kilise orglarının girmesiyle yeniden başlıyor ve sizi albümün en iyilerinden biri olan Violin'de bulmanızı sağlıyor. İlk dinleyişte sıkıcı bir şarkı gibi gelse de, birkaç dinlemeden sonra kendini sevdiren cinsten bir parça. Ardından gelen Flower, tiz akorlarının ardından giren orglar ve şeker gibi vokal melodileriyle sizi doğrudan kendine çekiyor. Makul uzunluğuyla da iPod'larda yer edecek şarkılar arasında. Sıra Stay With Me'ye geldiğinde, tempo iyice düşüyor; ancak şarkı kendini dinletecek kadar iyi. Ardından gelen Out Of The Cold da albümün aslarından biri. 

 Jesus çaldığında ise kilise korosundan fırlayıp Kaliforniyalara kadar gelmiş, orada albüm yapmış bir soul sanatçısının kulağa nasıl geldiğini hissediyorsunuz. Bu şarkıdan sonra albümün sound'ı Soul'a kayıyor ve jazz melodili piyanolarla destekler artıyor. Tıpkı Hello Again'deki gibi. Learned A Lot'da ise aynı tat var fakat tempo düşmüş, piyanolar da sakinleşmiş bir halde. Cup of Sorrow'a gelindiğinde tempo yükseliyor, yer yer banjo sesleri duyuluyor ve country etkileri artıyor. Albümün son iki şarkısı ise, albümün geneline hakim olan iki türün (soul, country) iki farklı reyiziyle düetten oluşuyor. Clear Blue Eyes ile Amos Lee'nin Lucinda Williams ile iyi bir ikili oluşturduğunu görüyoruz, her ne kadar Lucinda Williams'ın sesini beğenmediysem de bu şarkıda. Son şarkı ise country müziğin yaşayan en son babalarından biri olan biri olan Willie Nelson ile şahane bir düet yapılmış.

Genel değerlendirme:

 Albüm gerçekten dinlenebilir ve şarkılar çok kaliteli. Dediğim gibi, hemen hemen herkesin kulağına hitap edebilecek kadar hoş, ama özellike bu türlerle ilgilenenler için bir maden. 

Not: 8,5 / 10